يه خانومي داريم .

حرف نداره

دنيائيه براي خودش . همش لبخند ميزنه . حرفهاي عاديش رو هم كه مي خواد بگه با خنده و قهقه ميگه . خيلي خوشرو و خوش اخلاق و سفيد مثه برف .

همين چند وقت پيش وقتي سر ميز منتظر آوردن غذا بوديم بهم خيره شده بود و لبخند ميزد . وقتي اينطوريه منم بهش لبخند ميزنم

دستمو بالا ميارم و ميگم : Give me five pal يعني بزن قدش آبجي . اونم ميزني قدش !

و با چه ذوقي دستس رو به مي كوبه به دستم . !

عــــــــــــــــــــــــــــــــالمی داره اون لحظه ها و اون خنده ها و اون دلخوشی ها.

.م.ت 29 مهرماه 1398 – ممكو

ها ,خنده ,لبخند ,رو ,اون ,وقتي ,خانومي داريم ,يه خانومي ,اونم ميزني ,ميزني قدش , اونم

تبلیغات